Youtube'da son derece şiirsel, bu dünyaya ait olmayan bir film olan "in the mood for love" film müziği kaydının altında kendi tarihine bir not düşmüş Tatiana Stankovic. Geçen sene bir kafede çalışırken, akşam vakti, kafe fazlaca dolu değilken ve patron ortalardan kaybolmuşken, bir cesaret tüm camları aralayıp, bu efsane soundtrack'i çalmaya başlamış Tatiana, kafenin ses sistemini sonuna kadar zorlayarak. Müzik, kafenin bulnduğu sokağa, ışıkları yanan evlerin açık pencerelerinden içeri, sokaktan geçenleri içeriye çeke çeke akmaya başlamış zamanın içinde. Bir süre sonra bir dolu insan birikmiş kafede, hep birlikte müziğin sesine kapılıp gelen, birlikte meşk eden. Tatiana, kısacık mesajıyla o çok özlenen, kaygısız, coşkulu, çocuk kahkahalı ve ille de kalabalık zamanları anımsatmış okuyanlara. Kendisi için unutulmayacak, eşsiz bir deneyim olarak ifade ettiği, bir sürü güzel duyguyu bir tepe noktasında birleştiren bu deneyimine, youtube'dan müthiş bir yorum seli karşılık vermiş. Gencinden yaşlısına, kendi gölgesiyle dansedeninden orada olmak için canımı verirdim diyenine, Tatiana'ya koşulsuz sevgi ileten yüzlerce mesajcı. Tatiana en son mesaj bırakmış, bu yorumumun bu kadar cevap almasını asla beklemiyordum, diyerek ve herkese şükranlarını göndererek.
Ölmeyeceğimi çok geç anladım ben. Acıdan, sıkıntıdan ölünmeyeceğini. Ama nerede yaşadığımı, beni nelerin yaşattığını hala anlayabilmiş değilim. Hayat minik minik, görünmez ufaklıkta ilmeklerden ibaret. Ör ör bitmiyor. yaşa yaşa yetmiyor. Tatiana'nın o akşam içinde yükselen sesi duyması gibi, yürüten, yaşatan sesleri duyabilmek çok ama çook uzun zaman alıyor. İnsan, anlaşılması güç bir varlık. Suçları ya da nedensiz suçlulukları, üzerinde kurulmasına izin verdiğin dolaylı ya da dolaysız tahakkümleri bir ilmek aşıp bakıversen, bir ses seni bu güzel müziğin içine akıtıverecek belki kimbilir
https://www.youtube.com/watch?v=gw9fKuymA0I
